XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

BRONTZE-AROA.

...... Brun! Brun! Brun! Molok burdin orizko jainkoari tupin otsaren antzeko korrokadak urteten eutsoen zizkien urdailetik.

Aste batzuk ziran jakirik aoratu ez euala zuala, eta bere jaupariak danak merkatura zerbaiten bila joanak ziran.

- Aurrak! Aurrak! Aurrak niri!- gose alauriak egizan zegizkian gero ta sarriago, gero ta amorratuago.

Molok-entzat ez egon zegon aurren aragi bizia baiño jaki xamurragorik, ez euren odola baiño ardao gozoagorik.

Merkatura joan zirenak ez ziran eltzen eta tenplotik plazaraiñoko zemaiak egizan zegizkian jainko bildurgarriak, erria dardaraz egola zegola: Aurrak niri; tximistak erreko zaitue zaituzte danok bestela!....

Esku utsik etorri ziran jaupariak, plaza erditik jainko bildurgarriaren tupin korrokadak entzutean, bildur ziran aren tenploan sartzen.

Iru aste ziran arrezkero aren urdaileko labea izioki ez euela zutela.

Zer egikeen zegiketen jainko bildurgarri eta erri aztoratuaren artean?.

- Jainko itzalgarri...! - otoizka auspeztu zan jaupari nausia ateetan bertan, burua lurrera makur eukala zeukala.

Babilongo merkatu guztietatik ibili gara....

- Otoi gitxi eta jaki asko niri - itzak moztu eta arpegi serioa emotson emaion Molok jainkoak.

Aurrak! Aurrak niri!.

- Munduko merkatuak zearo aldatu dira, Molok andia... - jainko etxe erdiraiño arrastaka urreratzen yakon zitzaion jauparia, besteak atzetik eukazala zeuzkala, jainkoak obeto entzun egion zezaion.

Eskondu bai, leen bezelatsu eskontzen dira gizasemeak, baiña errespetoa galdu dautsoe diote berorri.

Umeak urritu dira (...).